2015 Nova Scotia

dd9b5fd77a5bad43b134e1b267cf67fccb3288fb1.jpgc19f58a71abae3ed69f0496d03ab253777152a3c1.jpg

Na een schitterende reis met de Plancius naar de Falkland Eilanden, South Georgia en Antarctica had ik natuurlijk al weer nieuwe reisplannen voor 2015! Van 25 juli tot en met 19 augustus 2015 ben ik voor de 4e keer naar Cananda geweest. Dit keer een fly drive in de provincies Nova Scotia, New Brunswick en Prince Edward Island.

REISROUTE


Klik HIER voor de reisroute Halifax t/m Charlottetown.
Klik HIER voor de reisroute Pictou t/m Halifax

route ns
Word – 551,3 KB 244 downloads

VLUCHTSCHEMA

Zaterdag 25 juli 2015             FI501   14.00-15.10 Amsterdam-Keflavik  (vluchtduur 3.10 uur)
Zaterdag 25 juli 2015             FI607   18.40-20.15 Keflavik-Halifax         (vluchtduur 4.35 uur)
Dinsdag 18 augustus 2015      FI606   22.00-05.15 Halifax-Keflavik         (vluchtduur 4.15 uur)
Woensdag 19 augustus 2015   FI500   07.40-12.40 Keflavik-Amsterdam  (vluchtduur 3.00 uur)

REISVOORBEREIDING

Deze op maat gemaakte fly drive 'Wildlife van Atlantisch Canada' heb ik geboekt bij Askja Reizen. 

FILMPJES

Hieronder twee filmpjes die ook op YouTube staan.
In de Bay of Fundy is twee keer per dag het hoogste getijdenverschil in de wereld te bewonderen van maar liefst 15 meter.
Daarnaast is de Cabot Trail op Cape Breton Island één van de allermooiste (auto)routes in de wereld. 

REISVERSLAG

Stormachtig vertrek & riante toiletten!
De reistas stond al een week klaar, maar zaterdag 25 juli 2015 was het eindelijk zo ver! A3 gaat weer op reis en ga ik voor de vierde keer naar Canada. Dit keer bezoek ik de maritieme provincies Nova Scotia, New Brunswick en Prince Edward Island.
Ik ben om 10.30 uur opgehaald door Ingrid & Margreeth en pa heeft mij natuurlijk uitgezwaaid. Op Schiphol was ik niet de enige die op stap wilde. Mensen zeg wat een rij voor mijn incheckbalie! De vlucht stond gepland om 14.00 uur, maar buiten goot & stormde het flink. Heel veel vluchten binnen Europa zijn gecanceld en verschrikkelijk veel vluchten vertraagd. Gelukkig kon mijn vlucht, na bijna drie uur in het vliegtuig te hebben gewacht, toch om 16.50 uur veilig opstijgen. Tsja, Aadje begon hem al behoorlijk te knijpen, de overstaptijd in Reykjavik was immers maar 3,5 uur! Van te voren had ik in gedachten om daar lekker te gaan eten, maar nu was ik al blij met een bezoekje aan de toiletten! Nu, en riant waren ze; het leek wel een complete badkamer!
Op IJsland maar met 15 minuutjes vertraging vertrokken en na een prima vlucht om 20.00 uur geland nabij Halifax (5 uur tijdsverschil met Nederland). Gelukkig kwam ook dit keer mijn reistas (helemaal volgestopt tot 23 kg!) op de band. Daarna de huurauto ophalen en naar Halifax rijden. Tsja, ook dat was nog een hele onderneming. Het was pikdonker en in de auto kon ik daardoor de routebeschrijving niet lezen! Op de donkere snelweg 1 bord gemist, maar .......... gelukkig heelhuids om 22.30 uur aangekomen op mijn eerste overnachtingsadres in Halifax, The Waverley Inn.

Downtown Halifax
Mijn B&B ligt op 10 à 15 minuutjes lopen van alle bezienswaardigheden in de stad. Dus na een nachtje snurken en een ontbijtje de rugtas op en struinen door de stad! Eerst maar even geld pinnen en naar het stadspark. Vervolgens heb ik een bezoek gebracht aan de Citadel; daar heb je ook een mooi blik over de stad. Vandaar naar the waterfront gegaan. Dat is wel het gezelligste deel van de stad. Een mooi voetgangersgedeelte met bankjes, winkeltjes, restaurantjes, snackkioskjes, boottripjes en de plaatstelijke VVV! Aad heeft dit keer weer heerlijk de rugtas volgestopt en lijkt nu net de wandelende VVV! Ook heb ik de ferryboot genomen voor een kort boottripje naar de overkant (Dartmouth) en weer terug (2,5 dollar). Aan het einde van de middag het Maritime Museum bezocht met o.a. een expositie over de Titanic. Daarna nog even heerlijk aan de waterkant in het zonnetje gezeten met een lekker bakkie thee! Ja, het weer was prima op zondag 26 juli: zo`n 19 graden, wolken en een zonnetje.

Lighthouse route
Maandagochtend 27 juli was het typisch hollands weer: regen en wind! Om half tien uitgecheckt en ben ik met de plu naar Pier 21 gelopen. Daar is nu het immigranten museum gevestigd. Vroeger kwamen hier de schepen aan en is dus nu omgebouwd tot een nationaal museum. Erg boeiend en mooi museum. http://www.pier21.ca/home
Om een uurtje of 12 vertrokken uit Halifax. Vervolgens heb ik een deel van de Lighthouse route gereden. Schitterende bochtige, heuvelachtige en bosrijke route langs de kust met veel kleine plaatsjes en natuurlijk vuurtorens! O.a. bij Peyy's Cove een stop gemaakt en daarna over de snelweg verder naar de eindbestemming van vandaag: Mahone Bay. Mijn B&B, Bayview Pines bij Indian Point, ligt schitterend aan het water (circa 6 kilometer van het plaatsje Mahone Bay). Voor iedereen die dit leest is deze mooie B&B en de schitterende omgeving echt een aanrader! Aan deze baai staan ook geweldig mooie optrekjes. Inmiddels was de lucht flink opgeklaard en heb ik 's middags en 's avonds wat uurtjes van het geweldige uitzicht genoten. Natuurlijk 's avonds even naar het plaatsje gereden om op een terras aan het water lekker fish & chips te kunnen eten!

Lunenburg & Mahone Bay
Dinsdagmorgen 28 juli was ik al vroeg (7 uur!!!) opgestaan om van een mooie zonsopgang te genieten. In de tuin hier zijn heel veel kolobries en heb ik ook een hertje gespot. Na een lekker ontbijtje (o.a. yoghurt met vers fruit, toast, scrambled eggs, zelfgemaakte jam, croissant) ben ik naar Lunenburg gereden. Dat is een Unesco stadje aan het water met leuke winkeltjes. Tsja en toen gingen hier ook de hemelsluizen open! 's Middags teruggereden naar Mahone Bay, eveneens een erg mooi gelegen plaatsje aan het water, en vervolgens naar mijn B&B. Ja, deze B&B is echt een goede keus, hier had ik gerust nog wel een paar nachtjes langer willen verblijven!!!!

Grijze zeehonden
Gisteren was mijn geplande kayaktrip bij de Blue Rocks (oa kolonie zeehonden) door de regen in het water gevallen. Vandaar dat ik op aanraden van Chris, eigenaar van de Bayview Pines in Mahone Bay, op woensdag 29 juli eerst naar het Kejimkujik Seaside National Park gereden. Tsja het was wel anderhalf uur omrijden, maar de kans dat hier grijze zeehonden zaten was erg groot.
Aadje zat op woensdagochtend dus al om 9 uur in de auto! Na 5 kwartier lekker over de snelweg, maximaal 50-100 km, ben ik bij het Keji Seaside aangekomen. Eerst even flink deeten (voor de muggen) en de rugtas op. Prima wandelpad, gravel, van 2,5 km. Nu, jullie hebben Aadje nog nooit zo snel zien lopen! Binnen een half uur was ik er al. En wat een schitterende natuur. Een ruig strand met grote keien en in zee waren kleine eilandjes en met daar bovenop en in zee oa grijze zeehonden! Ik heb me prima vermaakt. Ondertussen ging de zon flink schijnen en werd het zo'n 25/26 graden, nu ik dreef mijn spijkerbroek uit!
Vervolgens dwars over het eiland en langs het Kejimkujik NP ( in de volksmond Keji) gereden naar Digby aan de Bay of Fundy.
Om 18.00 uur pas gearriveerd in mijn B&B en ik zit in de Engelse Maroon Room voor 2 nachten. Mensen zeg, ik zie hier overal bloemetjes tot op het wc-papier aan toe!

Springende bultruggen
Donderdag 30 juli had ik een dagje naar Brier Island gepland. Om daar te komen moet je 2x overvaren met een kleine ferry. Het was die dag schitterend warm en zonnig weer, 25 graden. Dus werd het wel eens tijd voor een boottochtje. Er was gelukkig nog precies 1 plek vrij voor de tocht om half 1. Eerst 2 vinvissen gespot (deze worden ca 25 meter lang en is de een na grootste walvis). Na 3 uur varen kwamen we moeder en baby Bultrug tegen (max. 15 meter). Omdat deze walvis kleiner is, ondernemen ze veel meer en dat was te zien ook!!! Ze waren lekker aan het springen, splashen en aan het draaien. Mensen, wat gaaf zeg om dit van zo dichtbij te zien.

Blue Moon
Vrijdag 31 juli was een echte reisdag: in "the line" staan, wachten en zitten!
's Morgens heb ik eerst vanuit Digby in Nova Scotia de ferry van 11.15 uur genomen naar de volgende maritieme provincie New Brunswick (drie uur). Vervolgens highway 1NB west van Saint John naar Blacks Harbour (50 minuutjes).
Enne .......... de auto rijdt prima hoor! Het is niet zo'n riante bolide als de vorige keer in Canada, maar deze Hyundai Accent rijdt prima. Ook de uitgeprinte routes vanuit Google Maps werken prima en tot nu toe kan ik alles vlekkeloos vinden. Dus een Tom Tom heeft Aadje gewoon niet nodig!
Vanuit Blacks Harbour de ferry naar Grand Manan voor zo'n anderhalf uur. Om 7 uur kwam ik uitgeput van het niets doen aan bij mijn B&B, Seacup Inn, en deze ligt zo bij de ferry. Geen grote kamer, maar wel een gezellig onderkomen voor 3 nachten. Je kunt lekker buiten in een schommelstoel zitten, een bakkie thee zetten en wat lekkers erbij pakken!
Na vlug een vissie (ja, alweer!) te hebben gegeten kon ik nog snel even naar een mooi puntje rijden met blik op de vuurtoren, de zee, de rode lucht en de Blue Moon! (2e keer volle maan in dezelfde maand)

Papegaaiduikers
Na een heerlijk nachtje snurken en een ontbijtje stond er op zaterdag 1 augustus al weer een boottripje op het programma! Het was er schitterend weer voor, zon en wederom zo'n 25 graden. Dit keer was het doel om papagaaiduikertjes te zien op Machias Seal Island in the Bay of Fundy. Prima zeetje, windkrachtje 4/5 en er was voldoende plek op de boot. Helaas konden we op het eilandje niet aan land gaan, omdat de wind te sterk was. Maar rond het eilandje waren ze volop te zien. Helaas ging het fotograferen vanaf het bootje moeilijk, door de wind schommelde hij flink. Aadje heeft geweldige zeebenen en leefde daar helemaal op, maar anderen hingen al spugend over de reling!

De vuurtoren
Bij aankomst met de ferry op Grand Manan zag ik hem al staan: de vuurtoren! Hij ligt daar heel mooi op een klein schiereilandje. Voor Aadje het mooiste stukje van het eiland! Een heel schattig vuurtorentje, daarom heen vliegen de vogels en er zijn diverse uitkijkpunten en bankjes. Als je goed kijkt dan kun je er walvissen zien zwemmen. Ik spotte er een aantal minke whales (dwergvinvis, max 9 meter).
Ook op zondag 2 augustus ging ik eerst even een bezoekje brengen aan de Swallowtail lighthouse en daarna op naar het ontbijt! Ja, dat ontbijt is hier ook heerlijk, zoals eigen gemaakte yoghurt, wafels, french toast, scrambled eggs, sappie, thee. Mmmmmm.
Vervolgens heb ik wederom een boottrippie gemaakt en nu met een zeilschip. Vanaf de boot heb ik een aantal vinvissen en dwergvinvissen gespot.

Aadje is in trek!
Maandag 3 augustus is een feestdag voor alle Canadezen. En ja, hier noemen ze dat in deze provincie New Brunswick Day. Dus nagenoeg alle winkels zijn dicht! Gelukkig kon ik die dag wel tanken, want ik begon hem behoorlijk te knijpen!
Aadje had die dag een lange rit voor de boeg. Eerst met de ferry van Grand Manan naar het vaste land (Blacks Harbour, New Bunswick) en vandaar over het glooiende beboste landschap naar Lower Cape. Onderweg een paar stops gemaakt. Natuurlijk eerst bij de information office! Vervolgens een paar stops gemaakt in het Fundy National Park. Dit natuurgebied ligt aan de Bay of Fundy. Deze baai is bekend om het extreme verschil tussen hoog en laag water. Dat kan wel oplopen tot maximaal 14 meter. Het hoogste getijdenverschil in de wereld. Ik heb natuurlijk weer mazzel en deze dagen is er een verschil van 13.7 meter.
Om een uurtje of 6 aangekomen bij mijn B&B. De Innisfree B&B is weer een geweldig mooi onderkomen. Toen ik uit de auto stapte was Aadje alleen heeeeel erg in trek! De bugs vonden mij heerlijk. Tsja, die morgen dus niet gedeet! Ik ben nu wat flinke bulten rijker. Hier in de tuin hebben ze daar een oplossing voor. Een geweldig mooi terras helemaal afgedekt met gaas, zodat ik nu veilig dit verslag kan typen!l

Bloempot rotsen
Na een vroeg ontbijt was ik dinsdag 4 augustus in 2 minuutjes met de auto bij het Hopewell Rocks Provincial Park. Dit is een nationaal park waar je heel goed het verschil in hoog- en laagtij kunt zien. Drie uur voor en drie uur na laagtij (dit was die dag om 10.00 uur) kun je hier op de oceaanbodem lopen tussen de Flower Pot Rocks (bloempot rotsen).
Er staan hier enorme rotsen en daar bovenop groeien bomen. Als het hoog water is lijkt het net een eilandje. Benieuwd? http://www.thehopewellrocks.ca
Waar het zeewater bij Grand Manan Island nog diep blauw was, lijkt het water hier net een grote bruine modderstroom.

Ik vertrek
Op woensdagochtend 5 augustus natuurlijk eerst de dag gestart met wederom een heerlijk een ontbijt. Wat is dat toch lekker dat je 's morgens zo kunt aanschuiven en er van al dat lekkers voor je wordt neergezet!
Vervolgens even na negen uur afscheid genomen van deze mooie b&b voor 2 nachten. Onderweg bij mijn favoriete supermarkt Sobeys een stop gemaakt. Het was die dag weer stralend mooi weer, zon en 26 graden. Daarom tussen de middag bij La Dune de Bouctouche (mooi duingebied dat 12 km lang is) gestopt en lekker van een Sobeys lunch, het zonnetje en het strand genoten. Vervolgens doorgereden naar het Kouchibouquac National Park.
Aan het einde van de middag aangekomen bij L'Ancrage B&B en deze wordt gerund door de Nederlandse Liane. Twee jaar geleden heeft zij en haar vriend besloten om het roer om te gooien en deze B&B te gaan runnen. Hun huis in Nederland staat echter nog steeds te koop. Daardoor woont haar vriend nog steeds In Nederland en runt Liane de boel in Canada in haar uppie (6 kamers en 4 huisjes). Nu, dit verhaal kan zo in de tv-serie van "Ik vertrek".

Zwarte beren
Wederom was het op donderdag 6 augustus een stralend mooie dag. Helaas was de kayaktrip al volgeboekt, dus Aadje is gauw de auto ingestapt en naar het strand gereden! Het Kouchibouquac National Park is bekend om het strand en de zeehonden (helaas niet gespot). Een strandstoeltje kreeg ik mee van Liane, zodat ik er lekker bij zat.
Aan het einde van de middag naar Acadieville gereden. Daar kun je 's avonds vanaf een uitkijkplatform zwarte beren spotten. Natuurlijk staan ze op het filmapparaat en op de foto.

P.E.I.
Op 7 augustus heb ik afscheid genomen van New Brunswick en met de auto naar naar P.E.I. (Prince Edward Island) gereden over de 13 km lange Confederation Bridge.
Ik moet wel zeggen dat het landschap van de drie Maritieme provincies heel verschillend zijn. Nova Scotia is tot nu toe mijn favoriet met de ruige natuur en de schitterende baaien. Het deel van New Brunswick waar ik de laatste 2 nachten zat (Franstalige deel) was relatief vlak.
De Canadezen zijn gek van P.E.I. met rollende heuvels en de stranden met fijn lichtrood zand. Op P.E.I. is veel landbouw (zoals aardappels). Het lijkt net een mix van Zuid-Limburg en onze kust met een rood sausje.
Ik verblijf drie nachten in The Great George Hotel. Ik zit in een luxueuze suit nr. 208. Geweldig mooi hotel zo in het midden van het stadje met de winkeltjes en haven. Nu, ik heb de volgende vakantiebestemming voor Ingrid alvast gevonden! s Avonds natuurlijk de aardappelen uitgetest met dit keer een steak aan het gezellige haventje.

Op zaterdagochtend 8 augustus kwam ik bijna mijn geweldige bed niet meer uit. Gelukkig kon ik tot 10 uur ontbijten, dus dat redde Aadje nog net! Deze dag wilde ik eigenlijk gaan zeekayakken, maar helaas stond er een te harde wind. Tsja, poging 3 om te kayakken is ook hier helaas mislukt. Hopelijk tref ik het de komende week beter op Cape Breton. Vervolgens de auto gestart en de noordzijde van het eiland verkend. Nu Aad rijdt lekker rond hoor in Canada! De kilometers vliegen erbij op de teller.
Aan de noordzijde is het Nationaal park van P.E.I. met de duinen en het fijne rode zandstrand. Daarnaast weer enkele vuurtorentjes gespot!
Dit keer weer een vissie gegeten en daarna heb ik de foto's even nagekeken op de computer in het hotel met natuurlijk een paar bakken thee met geweldige koekjes!

Brand
Zondag 9 augustus was ik van plan om het wat rustiger aan te doen. Lekker uitgeslapen en aan het begin van de middag het centrum ingegaan. Het was er prima weer voor: bewolkt en 21 graden. De afgelopen dagen is het steeds stralend zonnig weer geweest, zon en tussen de 22-26 graden. Toen ik om een uurtje half 3 bij de haven zat zag ik donkere rookpluimen boven het hotel en ben ik even polshoogte gaan nemen. Een groot pand met woningen stond volledig in de fik en dat lag maar 1 blok/straat verder. De brand heeft uren geduurd en het gebouw is helemaal verwoest. Helaas is er ook 1 inwoner omgekomen.

Anne of Green Gables
Al bij de eerste voet op de grond van P.E.I. wordt je er mee geconfronteerd. Je hebt er alles van: boeken, poppen, magneetjes, serviesgoed etc. van ........... Anne of Green Gables. Nou, Aad had daar nog nooit van gehoord. Ben ik nu wereldvreemd? De boeken worden over de hele wereld gelezen en in Canada zijn ze er dol op. Vrijdag heb ik een kaartje bemachtigd van een musical van Anne voor zondagavond. Ik moet zeggen dat het een leuke voorstelling was en ik het nagenoeg allemaal in het Engels kon volgen!

Nova Scotia!!!
Maandagochtend 10 augustus ben ik om 10 uur vertrokken uit the Great George na een heerlijk verblijf van 3 nachten. Omdat het bewolkt en winderig was ben ik rechtstreeks naar de ferry gereden. Toen ik aankwam kon ik direct een kaartje kopen en gelijk de ferry oprijden.
Om half 1 al aangekomen op de plek van mijn bestemming (Pictou) en in Nova Scotia! Wat is het toch fijn om weer verder te mogen reizen in deze geweldig mooie provincie van Canada. 's Middags de omgeving verkend: Antigonish, Cape George, Pictou en het Caribou National Park. In de loop van de dag werd het weer ook steeds mooier, zon en 22 graden.
Die avond vroeg gestrekt, omdat er morgen een lange en mooie reisdag naar Cape Breton voor mij te wachten staat.

Moose time
Dinsdag 11 augustus had ik een lange reisdag voor de boeg van Pictou naar Cheticamp op Cape Breton Island. Maar de hele dag op de weg was er de geweldig mooie natuur, 26 graden en zon! Het gebied tussen Pictou en Cape Breton lijkt net op Zuid Duitsland, maar dan met dicht beboste heuvels.
Bij aankomst op Cape Breton natuurlijk even uitgestapt bij het Information Centre. Mijn collectie brochures is weer flink aangevuld! In elke plaats met meer dan 10 huizen vind je er wel een! En het is ook fijn dat ze nagenoeg altijd toiletten hebben en een computer waar je even gratis van gebruik kunt maken. Onderweg af en toe uitgestapt en genoten van de omgeving, de zon en al het lekkers dat ik onderweg bij een bakkertje heb gekocht.
Om 4 uur aangekomen in mijn Inn in Cheticamp, Maison Fiset. Weer een geweldig mooi onderkomen. En de badkamer is echt mooi en erg ruim.
Omdat de weersvoorspelling voor de volgende dag niet goed was, ben ik daarna gelijk doorgereden naar het Cape Breton Highlands National Park. De entree ligt maar op 7 km van mijn Inn. Ik had thuis gelezen dat het eerste stuk bij de entree van Cheticamp de weg het spectaculairst is. Nou, dat was het zeker! Nieuwsgierig? Kijk dan even het youtube filmpje dat boven dit reisverslag staat! Er zijn heel veel plekken waar je kunt uitstappen en van het uitzicht kunt genieten. Op elke bocht is Aad wel uitgestapt! Na 20 km weer teruggereden. En toen ................ een moose! Staat er eentje (een vrouwtje) achter een aantal bomen langs de weg. Nu Aadje gauw de auto aan de kant gezet en het filmapparaat aangezet. Gaaf hoor!

Rolling coasters
Na 2 weken schitterend weer, was het woensdag 12 augustus een dag met regen en harde wind. De geplande whalewatchingtrip kon daarom niet doorgaan. Ondanks het rotte weer wilde ik graag toch naar het Nationaal Park. Vooral dat eerste stuk naar Pleasant Bay is echt gaaf. Het is net als in de Alpen, maar dan met dichte bebossing en aan zee en er zijn GEEN haarspeldbochten. Nou mensen, 't is net of je de ene Rolling Coaster na de andere hebt! Wauw. Vandaag heb ik maar iets rustiger gereden, want gisteren rook ik een soort brandachtige lucht vanonder mijn auto. Dat noemen ze hier Smokie Breaks!
In Pleasant Bay het Whale Interpretive Centre bezocht en toch nog een paar wandelingen met en zonder regen gedaan. 

Skyline
Donderdagochtend 13 augustus heeft Aad helaas het Maison Fiset House verlaten. Ondanks het mindere weer is dit wel een van mijn favoriete onderkomens geweest. Naast de schitterende omgeving, de aardige mensen die hier de boel runnen, supermooie en schone kamer, natuurlijk het uitgebreide en smaakvolle ontbijt (je kunt van te voren invullen wat je allemaal wilt!).
Deze dag was Ingonish, aan de andere zijde van Cape Breton, de eindbestemming. Gelukkig was dit maar zo'n 140 km rijden. Die dag een tweetal wandelingen gemaakt. Eentje daarvan is de populaire skylinetrail en onderweg begon de zon weer uitbundig te schijnen. Erg mooi aangelegd wandelpad met aan het einde een mooie blik op de Cabot Trail, de beboste bergen, de zee en de weg.

23 kilo
De komende dagen is er weer heel goed weer voorspeld, 25-27 graden. Maar goed dat ik de reistas lekker vol heb gestopt met van alles en nog wat. Alles wordt gebruikt of aangetrokken. Vrijdag 14 augustus wederom een korte broek en een hempie uit de tas gehaald! Die dag een rustige reisdag van Ingonish naar Baddeck op Cape Breton Island. Tussen de middag al aangekomen en vervolgens rondgestruind in het plaatsje.

Vroege vogel
Zaterdagochtend 15 augustus ging al om 7.15 uur de wekker! Twee uur later moest Aadje namelijk in Englishtown zijn. Vandaar een schitterende boottocht van 3 uur naar de birdislands gemaakt (echt een aanrader!). Onderweg onder andere Amerikaanse zeearenden, jan van genten, papegaaiduikers en zeehonden gezien.

Kayakken!
Zondagochtend 16 augustus om 10.00 uur was het eindelijk zo ver. Aad gaat kayakken! Heel moeilijk om dat te vinden was het niet, want het kayakbedrijfje ligt tegenover mijn B&B. Lekker gepaddeld op het Bras d'Or Lake. Daarnaast schitterend weer, de komende dagen wordt het hier in dit deel van Canada zelfs 30 graden.
's Middags een wandeling gemaakt naar Uisage Ban watervallen. Ja, Aad maakt er dit keer een supersportieve zondag van in de hitte. Ten slotte een bezoekje gebracht aan de plaatselijke golfclub. Daar heb ik op een mooi terras lekker zitten eten.

De vakantie vliegt om
Maandagmorgen 17 augustus ben ik vertrokken uit Baddeck naar mijn laatste overnachtingsadres in Carlos Cove. Ook dit keer de toeristische route genomen, de Marine Drive. Onderweg gestopt bij een onwijs leuk bakkertje waar ik heerlijk een kalkoensandwich heb zitten eten. Het tentje heette heel toepasselijk 'the days gone by'. Daarna nog een stop gemaakt bij een heel leuk museumpje over de vuurtorens van Nova Scotia.
Om een uurtje of half 4 aangekomen in Carlos Cove, nou dat is echt in de middle of nowhere. Ligt echt schitterend aan de Atlantische zee en er stond ook een geweldig fris windje. Het was die dag verschrikkelijk heet, 30+.

Ik vertrek, deel 2!
Tsja, dinsdag 18 augustus was helaas mijn laatste dag in Canada. Om 10 uur ben ik vertrokken en heb dit keer de snelweg genomen. Het was zo'n 30 graden en dan af en toe afkoelen in wat winkels onderweg was wel heerlijk verfrissend.
Ook nog een stop in Truro gemaakt om ook hier het verschil te zien in hoog/laagtij. Het verschil is hier niet zo groot, circa 4 meter. Bij de Hopewell Rocks was dat 10 meter meer! Natuurlijk wilden alle muggen mij daar ook gedag zeggen en hebben mij, ondanks de deet, helemaal lekgeprikt.
Tsja en toen helaas de auto inleveren (met ruim 3500 km meer op de teller) en inchecken van mijn bagage op de luchthaven.
En of het nu toeval is of niet, maar op mijn eerste vlucht naar IJsland zat ik naast een jong Nederlands stel dat 5 jaar geleden is geëmigreerd naar Fredericton (hoofdstad van de provincie New Brunswick)!

FOTO'S

En naast het reisverslag alvast een paar foto's van mijn reis!!!!